سپاس خدای را عز و جل که یارانه را بر ملت کبیره ایران، نعمتی بس گران قرار داد، که با دریافت آن نه از فرط گرسنگی بمیرند و نه از دام تورم برهند.
خیزید و خز آرید که هنگام خزان است
یارانه نگیرید که دولت نگران است
کفگیر ته دیگ زده دولت تدبیر
باد بدی از جانب صندوق وزان است
دخل همه را کرده طرف خرج عطینا
این کار ز موجودی صندوق عیان است
فیکس است حقوق من و تو در همه سال
نرخ همه اجناس ولی در نوسان است
آن چیز که مفت است فقط جان من و توست
حتی چُس فیل و پفک و چیپس گران است
یارانه نگیرید اگرچند بمیرید
در روز جزا اجر همه باغ جنان است
از فرط نخوردن چه کسی مرده بَبَم جان؟
دانید نخوردن چقدر پرهیجان است؟
ای کاش که سوراخ همه دوخته می شد
آن چاه بزرگی که مسمی به دهان است
یارانه نگیرید که چرک کف دست است
چرکی که پر از میکروب و آسیب و زیان است
این چرک ولی بهر فلانی شده نعمت
بابک همه جا در پی این چرک روان است
طی دو سه سالی شده در چرک شناور
دارایی او گُنده تر از حدس و گمان است
یارانه نگیرید اگر طالب فیضید
این فیض نه آن ناصر با نام و نشان است
از سوژه اگر تا به سحر شعر بگویم
از نوک قلم قافیه چون سیل روان است
جاوید ولیکن بکش آن زیپ دهان را
چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است
القصه که یارانه نگیرید ز دولت
چون عامل آلزایمر و فتق و سرطان است
شعر از محمد جاوید
مسئله «نتیجه گرایی یا تکلیف گرایی» از دیر باز محل بحث فیلسوفان اخلاق بوده است که امروزه آن را در مبحث اخلاق هنجاری از فلسفه اخلاق مورد بررسی قرار می دهند.
بحث بر سر تکلیف گرایی یا نتیجه گرایی به این شکل نظری که در شاخه از علم اخلاق مورد بحث قرار گیرد در بین مسلمین از قدمت زیادی برخوردار نیست. گرچه در پراکنده و مختصر به آن پرداخته شده است. برخی معتقدند که پرداختن به این مسئله به این صورت مشخص، از غرب آغاز شده است.
شعر زیر از محمد میرزای عشقی است که در سال ۱۳۳۷ سروده است:
نام دژخیم وطن، دل بشنود خون می کند
پس بدین خون خوار اگر شد روبرو، چون میکند؟
آنکه او می گفت "قرآن محو می باید نمود"
حالیا این گفته را با کرده مقرون می کند!
وای ازین مهمان، که پا در خانه ننهاده هنوز
صاحبان خانه را، از خانه بیرون می کند!
داستان موش و گربه، عهد ما و انگلیس
موش را گر گربه بر گیرد، رها چون می کند؟
شیر هم باشیم اگر ما، روبه دهر است او
شیر را روباه معروف است، مغبون می کند
هیچ می دانی حریف ما، چه دارد در نظر؟
این همه خرج گزافی را که اکنون می کند
انگلیس آیا دلش، بهر من و تو سوخته؟
آنکه بهر یک وجب خاک آن همه خون می کند!
می دهد امروز ما را انگلستان پنج غاز
لیک فردا دعوی پنجاه میلیون می کند
دانم آخر جمله ی ما را به ملک خویشتن
بی نصیب از آب و خاک و دشت و هامون می کند
بسم الله الرحمن الرحیم
خدا را شکر که اولین مطلب این وبلاگ درباره شهدای علمی نوشته می شود.
فراموش نکنیم که غنی سازی ۲۰ درصد برای ما به بهای خون این شهدا تمام شد. و نبایدآنچه را که گران گران بدست آورده ایم را ارزان بفروشیم.
