وقتی از چهره‌های انقلاب و مشخصاً جبههٔ فرهنگی انقلاب سخن می‌گوییم، مهم‌ترین مسئله نسبتی است که ما با این چهره‌ها برقرار خواهیم کرد. چه این‌که جبههٔ معارض انقلاب، بر اساس استفاده از ظرفیت‌های مختلف چهره‌های خود، چهره‌سازی و… هویت و سازمان جبههٔ خود را شکل داده است.
(به قصد دیگری نوشته شده بود...اما سرانجام سر از عدالتخواهی درآورد!)
بسم الله الرحمن الرحیم
نمی دانم تا حالا به تصاویر روی اسکناسها توجه داشته اید یا نه. چه تصاویری باید روی اسکناس نقش شود؟ یا به بیان بهتر، این تصاویر قرار است چه نقشی را ایفا کنند؟ یک پاسخ احتمالی که به ذهن می رسد این است که حکومت ها خودشان را در طرح سکه ها و اسکناس هایشان معرفی می کنند. و یا به اصطلاح نشانی از اقتدار خود را برای سایرین ، اعم از مردم ِ خود و دیگر کشورها و همچنین تاریخ و نسل های آینده، برجای می گذارند. چنان که امروز سکه ها را زبان گویایی از دوره های مختلف تاریخ می دانیم. معمولا سکه یا اسکناس، با تصویر حاکم و یا موسس یک کشور یا یک سلسله، ضرب می شود. و یا مثلا "امتیاز"ی کهپادشاهی به پسرش داد و بنحوی ضمانت ِ ولیعهدی ِ او تلقی می شد، ضرب کردن ِ تصویر(یا نام)ِ او روی سکه ها بود.
اما اسکناس های "جمهوری اسلامی ایران" می بایست حاکمیت چه کسی یا چه چیزی را اعلام کنند؟ باید از چه دوره ای از تاریخ ایران، روایت کند؟ موسس حکومت فعلی ایران به واقع کیست؟ و این حکومت قائم به چه کسی و چه چیزی ست؟! در پاسخ به این پرسش ها، ابتدائا با دو مفهوم مواجهیم : "انقلاب" و "اسلامی" . حکومت فعلی ایران، محصول ِ "انقلاب اسلامی" است. و "انقلاب" خبر از یک "دگرگونی" با "مشارکت قاطبه ی مردم"، درچهارچوب "ارزش هایی خاص" و تحت هدایت یک "رهبر" می دهد. به نظر می رسد حاکم حقیقیِ ایران، در این دوره از تاریخِ خود، باید همان ارزش ها، همان رهبر و همان مردم باشند. اما چه طور اینهمه را می توان در چند تصویر منعکس کرد؟!
به ماسبت میلاد خانم حضرت زهرا سلام الله علیها در 72 دانشگاه سراسر جهان به دانشجویان خانم گل تقدیم شد.
معمولا وقتی که ملت های دارای پیشینه بلند، دچار انحطاط می شوند، عده ای در میانشان ظهور میکنند که برای فرار از آن اوضاع اسفناک به گذشته پر شکوه مراجعه می کنند و با یاد و خاطره آن خوش می شوند. برخی از این عده نیز برای تقویت عزت و روحیه ملی به بازخوانی نقاط فراز گذشته خود می پردازند.( که البته درجای خود کاری درست است) اما متأسفانه عده ای از این دست دچار غلو می شوند و گذشته را فراتر از آن چه که بوده ترسیم می کنند.
